ФІНАНСАВА-МАТЭРЫЯЛЬНАЕ ЗАБЕСПЯЧЭННЕ ДЗЕЙНАСЦІ СЕЛЬСКАГА ПРЫХОДСКАГА ПРАВАСЛАЎНАГА ДУХАВЕНСТВА НА ТЭРЫТОРЫІ БЕЛАРУСІ (40-50-я гг. XIX в.)

Abstract

Пасля падаўлення паўстання 1830–1831 гг. расійскае самадзяржаўе ўзяло курс на памяншэнне і абмежаванне ўплыву каталіцкай царквы і аднаўленне пануючых пазіцый і ролі праваслаўя ў заходніх губернях Расійскай імперыі. У выніку рэлігійнай канверсіі ўніятаў у 1839–1840 гг. і ліквідацыі Беларускай і Літоўскай уніяцкіх епархій у беларускіх губернях колькасна вырасла колькасць адэптаў праваслаўя. Дамінаванне праваслаўя ў якасці ідэалагічнай апоры расійскага царызму на тэрыторыі Беларусі сярод іншых канфесій забяспечвалася рэалізацыяй шэрагу мерапрыемстваў і захадаў урадавай падтрымкі па паляпшэнні матэрыяльнага становішча і сістэмы грашовага ўтрымання сельскага праваслаўнага прыходскага духавенства, накіраваных на ўмацаванне сацыяльнага прэстыжу, аўтарытэту і ўплыву праваслаўнага кліру не толькі ў буйных губернскіх і ўездных гарадах, але і ў асяроддзі сялянаў у сельскай мясцовасці.